Son altı aydır Sprint, blogcuların (benim gibi) yeni Power Vision Ağları hakkında bize ücretsiz telefonlar göndererek ve müzik ve film indirip telefonlarını ücretsiz olarak kullanmasını sağlamaya çalışıyor.

Bu oldukça hoş, ama dürüst olmak gerekirse, bazı PR’ların benden istediği için şeyler hakkında yazmaktan gerçekten güçlü bir isteksizlik var. Temel olarak, bir şey hakkında yazmak istemememi sağlamanın, bu konuda yazmamı istemekten daha iyi bir yolu yoktur. Ücretsiz telefonu kabul ettim çünkü, tanrım, ücretsiz bir telefon, ama ne kadar çok sevsem de onun hakkında yazmayacağım karar verdim.

Anlaşıldığı üzere, tam tersi bir sorunum vardı. Bana gönderdikleri telefon, bir LG Fusic, gerçekten çok korkunç ve hizmet, Power Vision, muazzam bir şekilde yanlış anlaşıldı ve doğru ve maliyetsiz çok fazla çalışmayan aptal özelliklerle dolu. Bu yüzden dang telefonunu yine de inceleyeceğim, Sprint’ten herhangi biri dikkat etse bile öğle yemeğini kaybedecekler ve oradaki bazı yönetici bonehead kuruyemiş olacak ve içtenlikle bunun blogcular için ücretsiz telefonlar için bir son, çünkü tüm eğlenceyi bozmaktan nefret edecek diğer tüm blogcular tarafından gelecek yıl Etech’te dövülmekten nefret ediyorum.

Şimdi incelemeye geçelim. Bu telefonu denemek için çok heyecanlandım çünkü iyi bir MP3 çalar olarak ikiye katlanabilecek bir telefon istiyordum. Çoğu gün, yaklaşık yarım saat süren metro ve yürüyüş kombinasyonu ile işe başlıyorum ve podcast dinlemek işe gidip gelmeyi çok daha keyifli hale getiriyor. Bu yüzden her yerde yanımda bir telefon (Motorola RAZR) ve iPod (Nano) taşıyorum. İkisini bir cihazda birleştirmek harika olurdu.

Sonunda geldiğinde, telefonun fiziksel görünümü oldukça hayal kırıklığı yarattı. Motorola’nın en yeni telefonları veya dikişsiz, vidasız, zarif iPod ile bozulduysanız, LG Fusic sizi çirkin bir şekilde vuracak. Bir Motorola RAZR, neredeyse harika hissettiren neredeyse şehvetli mat siyah çelikten yapılmış sağlam bir kasaya sahip olduğunda, LG Fusic, 3 dolarlık bir oyuncakta bulduğunuz aynı malzeme olan en ucuz gri plastikten üretilmiştir. Motorola’nın vidaları gizlemek ve çarpma ve dikişleri en aza indirmek için büyük çaba sarf ettiği yerlerde, LG Fusic’in düzinelerce çirkin çıkıntısı, boşluğu, deliği, vidaları, dikişleri vb. Vardır. en ince filamentlerle telefona bağlanan kötü, çürük, lastik fişli kapaklar. Bilirsiniz, telefona bir şey takmak için çekmeniz gereken bu aptal kauçuk fişler ve daha sonra orada tavuk sopası gibi sarkıyorlar (takmaya çalıştığınız şeyin yoluna girmediklerinde) nihayet kopana kadar birkaç hafta. Telefon bir RAZR’den neredeyse iki kat daha kalın. Telefonun ön tarafının vurgu rengini değiştirmek için kullanılabilen kırılabilir bir ön plaka ile birlikte gelir. Seçimleriniz Barbie Pembe, Barbie Yeşili, Barbie Mavisi ve Siyah, telefonun geri kalanıyla o kadar da kötü bir şekilde çarpışmasaydı, tek şık seçim olurdu. (İnanın, hiçbir şeyle siyah çatışma yapmak zordur, ancak LG bunu yaptı.) Genel olarak bu telefon ciddi bir şekilde Fisher Price oyuncağına benziyor, birinci sınıf bir cep telefonu değil.

Tamam, belki görünüşe göre çok önemli değilsiniz. Üstesinden gelmeye çalıştım. Gerçekten yaptım. Söz veriyorum artık stil hakkında konuşmayacağım.

Kapakları açtım ve telefonu açtım.

Ekran anında aydınlandı! Wow, bu telefonla ilgili bir şey güzel.

Bir dakika. Orada neler oluyor?

Ana ekran Fuji Dağı, Eyfel Kulesi vb. Resimler arasında geçiş yapar. Ama bu otobüs nedir?